Na bogato. Karpatka budyniowa

Zmodyfikowałam przepis arabeski. Ona nazwała to „karpatką kremówkową”, a według mnie to ciasto budyniowe. Zresztą moja modyfikacja w dużej mierze polegała na zagęszczeniu masy, więc jej budyniowa konsystencja była zamierzona. Ciasto jest gratka dla fanów (i fanek!) wypieków, w których więcej masy niż ciasta. Czytaj: mnie. Między innymi. Większego zjadacza masy znam tylko jednego. Dla niego nawet 10-centymenrowa warstwa byłaby mała.  Mimo że ciasto zrobiłam z myślą o nim, znowu trochę je cukrzanie odchudziłam. Tak, ciasto dla niego, ale robione przeze mnie i na mój sposób :) A więc takie, żeby można było zjeść kawałek i nie mieć uczucia przesłodzenia.

Za to ciasto ptysiowe – nie wiedziałam, że tyle frajdy sprawi mi robienie ciasta, podczas którego nie ma w sumie żadnych niespodzianek. Nic z niego nie wyskakuje, nie zmienia jakoś bardzo stanu skupienia, nie pachnie intensywnie, wydawało by się – nic ciekawego. A jednak polubiłam robienie ciasta ptysiowego. Fascynuje mnie jak pod wpływem temperatury odparowuje z niego woda i robi się gładkie i sztywne – z masy, która ciasta raczej nie przypominała. I to z kilku prostych składników. Aż żal mi było przerywać podgrzewanie. A po upieczeniu jest „górzyste”, rozwarstwione, trochę tymi warstwami przypomina francuskie (ale nie konsystencją). Czy ktoś jeszcze ma takie fazy? :)

Składniki:

Ciasto:

• 1 szklanka wody
• pół kostki masła albo margaryny
• 5 jajek
• 1 szklanka mąki
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia

Krem:

• 1,5 l mleka
• 170-200 g mąki ziemniaczanej (dodawałam powoli, żeby uzyskac konsystencję gęstego budyniu)
• 2 opakowania cukru waniliowego (ok. 14 g)
• 8 żółtek
• 100-150g cukru (w zależności jak słodkie lubicie)
• 3/4 szklanki śmietanki kremówki
• 2 opakowania usztywniacza do śmietany (typu "śmietan-fix")

Przygotowanie:

Wodę zagotować z tłuszczem , wsypać mąkę i mieszając, podgrzewać, aż zrobi się jednolite i błyszczące ciasto. Lekko przestudzić. Wbijać po jednym jajku , mieszając łyżką lub mikserem na bardzo niskich obrotach. Na koniec dodać proszek do pieczenia. Ciasto podzielić na dwie części. Jedną rozsmarować na natłuszczonej , średniej wielkości blasze (ok. 20x30 cm) i piec ok. 30 minut w temp. 200^oC. Wyjąć, ostydzić, upiec w ten sam sposób drugi placek.

Żółtka ubić z cukrem na jasną, kremową masę. Dodać mąkę ziemniaczaną, 1 szklankę mleka i dobrze wymieszać. Resztę mleka (5 szklanek) zagotować z cukrem waniliowym. Kiedy już zacznie się gotować , powoli dodawać masę żółtkową i ciągle mieszając, podgrzewać przez 1 minutę. Zestawić z ognia i ostudzić całkowicie. 

Śmietankę ubić z usztywniaczem i wymieszać z ostudzoną masą budyniową. Wyłożyć na jeden placek umieszczony w blaszce i przykryć drugim plackiem. Lekko docisnąć i schłodzić. Przed podaniem można posypać cukrem pudrem.

Zbigniew Jerzyna, Erotyzm

Na Erotyki trafiłam przypadkiem, jak na większość książek, które czytam. Bo i większość kupuję z przypadku. Normalnie większość ludzi robiąc niezaplanowane zakupy wychodzi z jakimś filmem na DVD (to faceci - przepraszam panowie za uogólnienie, to tylko przykład), kobiety z kolejną, 81 parą kolczyków (policzcie ile ich macie, ja ostatnio policzyłam i się przeraziłam, więcej liczyć nie chce) - tak, to ja na takiej zasadzie wychodzę z książkami pod pachą. Kolczyki, szczerze mówiąc, są lepsze, lżejsze. Ksiązki fajne, ale targać się czasem ich nie chce. Wracając do Jerzyny. Przypadkowy tomik, maleńki, kupiony w antykwariacie za 4 złote, a pełen ślicznych wierszy. Nad niektórymi trzeba się zastanowić. I o to chodzi, poezja nie ma być banalna. Ma byc zrozumiała, ale nie płaska. Kilka ładnych słów i od razu robi się miło (antykwariat na Jana, 4 zł).