• RSS

wtorek, 28 czerwca 2011

Czerwcowa kuchnia do kwadratu, czyli pora na sezon: truskawkowy!



Zaczęło się od maila.
Oliwko, będę piekła w niedzielę, nie chciałabyś razem ze mną...?
I tak powstały szarlotki z rabarbarem: moja i Oliwki. A później pomysł stworzenia cyklu - Kuchnia do kwadratu, czyli pora na sezon.
Kuchnia jest kwadratowa, bo pieczemy obie: raz w miesiącu, w tym samym czasie, każda w swojej kuchni. W mojej, przepełnionej książkami i oliwkowej, pachnącej cynamonem. Żeby było niespodziankowo - bez wspólnego przepisu, za to z tym samym motywem przewodnim. Do ostatniej minuty przed opublikowaniem przepisów ja nie wiem, co przygotowuje Oliwka, a Oliwka- co ja. I tu wkracza pora na sezon - składnikiem musi być coś sezonowego, charakterystycznego dla danego miesiąca. Skojarzenie z czerwcem było proste.

Potraficie wyobrazić sobie czerwiec bez truskawek? :)


Krakowski Kleparz czerwieni się wszystkimi owocami lata. Poszłam po kilogram truskawek. Oprócz tego, że wróciłam z trzema, przytargałam jeszcze po kilogramie czereśni i czerwonych porzeczek. Bo, to oczywiste, jak nie wiadomo, co wybrać, to najlepiej kupić wszystko. 
Dołożyć jeszcze twarożek, śmietanę i świeże wiejskie jajka - i na stół wjeżdża letni patriotyzm w wersji do góry nogami.


Sernik jest dokładnie taki ja lubię - kremowy, miziasty, lekki. Nie ciężki i zapychający, ale jak krem. Cudny! W podobnym stylu był kokosowy, ale ten, z truskawkami, jest jeszcze bardziej mmm-mhm!

Sernik idealny - z truskawkami
przepis oliwkowy

Składniki:
masa serowa:
  • 1 kg sera zmielonego trzykrotnie na serniki
  • 1 i 1/4 szklanki drobnego cukru
  • 3 łyżki mąki pszennej
  • 5 jajek
  • 125 ml (1/2 szklanki) śmietanki kremówki 30% lub 36%
  • aromat wanilii: 3 łyżeczki ekstraktu z wanilii, ziarenka wyłuskane z przekrojonej wzdłuż 1 laski wanilii, lub/i dodatkowo 1 łyżeczka pasty waniliowej czy torebka cukru waniliowego z prawdziwą wanilią
polewa:
  • 400 ml (400 g) śmietany kwaśnej i gęstej 18%
  • 4 łyżki drobnego cukru 
na wierzch:
  • świeże owoce: truskawki, czereśnie, czerwone porzeczki
Przygotowanie:
Piekarnik nagrzej do 175 stopni C. Do miksera włóż ser, cukier i mąkę. Miksuj na średnich obrotach, aż masa będzie gładka i jednolita (około 2 minut). Do masy wbijaj po jednym jajku, miksując na średnich obrotach przez około 30 sekund po każdym dodanym (lepsze jest mieszadło miksera niż ubijaczka). Dolej śmietankę oraz wanilię. Zmiksuj na małych obrotach do połączenia się składników.Masę wylej do przygotowanej formy, wstaw na środkową półkę nagrzanego piekarnika. Jednocześnie do jakiegoś żaroodpornego naczynia wlej wrzątek, plus minus do 3/4 wysokości - ja użyłam formy do tarty - i wstaw je na dolną półkę piekarnika, pod półkę z sernikiem. Parująca woda nawilgotnia sernik i robi go kremowym. Piecz sernik przez 15 minut, a następnie zmniejsz temperaturę do 130 stopni C i piecz przez kolejną godzinę i 30-40 minut. Sernik ma odstawać od ścianek formy.
Ciasto wyjmij z pieca.
Śmietanę wymieszaj z cukrem i rozprowadź na wierzchu sernika. Wstaw z powrotem do piekarnika na kolejne 15 minut. Gotowy sernik wyjmij z piekarnika, ostudź. Gdy będzie całkowicie wystudzony, wstaw do lodówki na całą noc. Podawaj z owocami.


 
 Niecodzienny Biuletyn Czarnego Tulipana i Akwarela Cafe, 
czyli tak się powinno robić gazetki firmowe w kawiarniach!
(lubelskie inspiracje przy filiżance kawy i lodach waniliowych z gorącymi malinami)

sobota, 25 czerwca 2011

Jej! Zrób mi cupcake'a


Dwa słowa. Najcudowniejsze, najmilsze, najbardziej wyczekane.
Żadne tam kocham cię - Koniec sesji!
Ko-niec. Kooniec. Ko-ko-koniec!


Nareszcie mogę czytać normalne książki, moje, wybrane, a nie narzucone, bo do egzaminów. Żeby tradycji stało się zadość, zaraz po egzaminie piekarnik poszedł w ruch i oto są - wesołe cupcaki, z piankowymi zawijaskami na wierzchu, zanurzane w czekoladzie, posypane kolorowymi fafroclami.


Babeczek: jest.
Książka (normalna): jest.
Wyspać się: wreszcie można!

To tu, to tam: wakacyjne przygodowanie zaczynam od jutra. Weekendowo. Godzina siódma, minut trzydzieści, prowiant w łapę, okulary przeciwsłoneczne na nos, mapa w rękę i - Lublinie, jadę do Ciebie! Gdzie chowasz ciekawe miejsca, dobre jedzenie i książki? :)
(Karolina, dziękuję za rady!)

Cupcaki są superfajne. Jak tylko zobaczyłam je u Doroty, zapragnęłam zrobić. Przeradosne.
Babeczki z gotową już pianką na wierzchu przed nurkowaniem w czekoladzie dobrze jest schłodzić przez kilka godzin w lodówce - można zostawić na całą noc - wtedy pianka trochę zaczyna przypominać kruchością delikatną bezę i obtoczona w czekoladzie zachowuje wszystkie swoje górki i dolinki, które ładnie później wyglądają. Można oczywiście zanurzać muffinki z piankowymi czapeczkami prawie od razu po ich uformowaniu, ale to jednak efekt nie ten sam. Pianki mogą się wtedy rozmazywać i nie dają się tak sprawnie "zaczekoladować". 



Są i z te kolorowym fiu-bdździu na wierzchu:



Cupcaki z piankowymi czapeczkami, w czekoladzie i z kolorami

Składniki na 12 babeczek (standardowy rozmiar papilotek):
  • 90 g gorzkiej czekolady (70% kakao), roztopionej
  • 1 szklanka mąki pszennej
  • pół łyżeczki proszku do pieczenia
  • pół łyżeczki sody oczyszczonej
  • szczypta soli
  • 115 g masła, w temperaturze pokojowej
  • 2/3 szklanki cukru
  • 2 duże jajka
  • 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii albo opakowanie cukru waniliowego
  • pół szklanki gęstej kwaśnej śmietany (12%, 18% albo 22%)
pianka:
  • 3 duże białka
  • 1 i 3/4 szklanki cukru
  • 1 łyżeczka dowolnego ekstraktu (np. z wanilii, z migdałów), można pominąć
  • 1/4 szklanki wody
czekoladowa polewa:
  • 200 g gorzkiej czekolady
  • 200 g mlecznej czekolady
  • 3 łyżki oleju (użyłam słonecznikowego)

Przygotowanie:
Wszystkie składniki powinny być o temperaturze pokojowej.
Do miski włóż masło i utrzyj je mikserem na puszystą masę, pod koniec ucierania dodając cukier. Ucieraj dalej. Mąkę wymieszaj z proszkiem, sodą i solą. Czekoladę roztop w kąpieli wodnej, lekko przestudź.
Do masy maślanej powoli wmiksowuj czekoladę. Dodawaj jajka, po jednym, miksując po każdym dodaniu. Dodać wanilię i znowu zmiksuj. Dodać śmietanę i - nie inaczej! - ponownie zmiksuj. Do miski dodaj połowę wymieszanej ze spulchniaczami mąki, wymieszaj. Na koniec wsyp resztę mąki i zmieszaj tylko do połączenia składników.
Formę do muffinek wyłóż papilotkami (12 sztuk). Pomiędzy nie rozdziel ciasto (w każdej papilotce ciasto nie powinno sięgać wyżej niż 3 mm licząc od góry papierka).
Piecz w temperaturze 180ºC przez około 20-30 minut, do tzw. suchego patyczka (czas zależy od piekarnika, dlatego suchy patyczek będzie najlepszym wskaźnikiem upieczenia muffinek). Babeczki nie wyrastają mocno, powinny być w miarę płaskie. Po wyciągnięciu wystudź je na kratce.

Teraz pianka:
Białka, cukier, wodę umieść w szklanej lub metalowej misce. Ubijaj je mikserem przez około 1 minutę (końcówkami do ubijania białek). W garnuszku zagotuj niewielką ilość wody; nad nim umieść miskę z białkami - nie powinna dotykać powierzchni wody. Podczas gdy woda w garnuszku paruje, w misce ubijaj w dalszym ciągu nasze białka z cukrem, przez równe 12 minut. Temperatura pianki po tym czasie powinna osiągnąć około 70ºC. Jeśli nie posiadacie termometru cukierniczego, nie martwcie się. Jeśli będziecie ubijać białka przez równe 12 minut w kąpieli wodnej, na pewno osiągną wymaganą temperaturę. Białka będą z każdą minutą ubijania robiły się coraz bardziej gęste, na pewno to zauważycie. Na sam koniec trzeba wmiksować ekstrakt (ja nie dodałam - można pominąć).
Przygotuj rękaw cukierniczy z okrągłą grubą nasadką. Przełóż do niego pianę i wyciskaj spiralnie na babeczki. Na każdą babeczkę można zużyć około 1/2 szklanki piany. Babeczki z pianką włóż do lodówki, na czas przygotowania czekolady (tutaj mały trik - jeśli potrzymasz je w lodówce dłużej, np. 5-6 godzin, pianka stężeje i zrobi się sztywna prawie tak jak beza - łatwiej ją wtedy maczać w czekoladzie, zachowuje ładny kształt i nie rozpaćkuje się przy oblewaniu czekoladą).

I na koniec czekolada:
Czekoladę razem z olejem umieść w kąpieli wodnej - w misce w garnuszku nad gotująca się wodą - dokładnie tak jak białka przy robieniu pianki - i roztop. Przelej do wysokiego kubka, pozostaw na 15 minut, by przestygła. Po tym czasie wyjmij babeczki z lodówki. Trzymając za papierek, każdą babeczkę obróć, następnie szybkim i pewnym ruchem ręki zanurz w czekoladzie. Odczekaj chwilę, by nadmiar czekolady skapał, odłóż na kratkę. Tak samo zrób z resztą babeczek. Babeczki pozostaw przez 15 minut w temperaturze pokojowej, następnie schłódź w lodówce przez 2 godziny. 
Z podanych składników polewy wychodzi dużo - po zrobieniu babeczek na pewno zostanie nadmiar. Ale tak łatwiej się je macza. Nadmiarową polewę możesz wykorzystać do innego ciasta - albo zjeść :)

Możesz przechowywać w lodówce do ok. 3 dni.


Piotr Pacewicz w rozmowie z Agnieszką Graff, z Pociągu osobowego Pacewicza

Uwielbiam wywiady! A jeszcze jak są dobrze przeprowadzone, mmm! rozpływam się. Przeprowadzone to złe słowo, sugeruje mi sztywność, spięcie kontaktowe, zbyt zadaniowe jest. Lubię czytać wywiady, przy których wydaje mi się, że to zapis prywatnej rozmowy, którą ja tylko po cichutku podsłuchuję. Pacewicz potrafi mnie tak czarować. Pociąg osobowy wpadł mi w ręce przypadkiem - dosłownie, książka spadła mi w księgarni z półki, kiedy próbowałam dosięgnąć innej książki, która była za wysoko, żebym mogła ją jednym, pełnym gracji ruchem ściągnąć. I już z powrotem na półce nie wylądowała. Czytałam ją bardzo długo - zresztą nadal czytam, bo sesja nie pozwalała na przyjemności. 
Pacewicz jest psychologiem i terapeutą, który od dwóch lat w portalu wyborczej prowadzi swój program pod tym samym tytułem, co książka (odcinki można znaleźć na youtubie). Był inicjatorem akcji Rodzić po ludzku, Umierać po ludzku, Szkoła z klasą czy Polska biega. Nie znałam go wcześniej, nie wiedziałam o nim nic. Po przeczytaniu kilku wywiadów już wiem, że reszta będzie równie albo jeszcze lepsza. Jestem absolutnie zauroczona Pociągiem. Jest prawdziwie, bez nadęcia, przywalania rozmówcy ciężkim argumentem, bez wymądrzania się i zbędnych wyniosłych słów. Mądre słowa są proste. Tak po prostu. 
Jak ja tak lubię!

sobota, 18 czerwca 2011

Suflet czekoladowy z niespodzianką


Wieczne sesyjne o jak mi się nie chce upomina się o siebie. Wczoraj na przykład wycinałam kolorowe słonie z post-inów. Witaj, przedszkole. W przerwie pomiędzy uczeniem się na dwa egzaminy na raz, przypomniał mi się suflet czekoladowy. Ooj, był pyszny. Z blogotowania knorrowego :) Dzisiaj będzie krótko i na temat, bo stos notatek piętrzy mi się pod lewym łokciem.
7 dni jeszcze! Z radości, jak wreszcie pójdę się wyspać, tak nie wstanę przez dwa dni. A potem pomaszeruję na piknik.

W końcu!


Suflet czekoladowy
Składniki:
  • 2 i pół tabliczki gorzkiej czekolady
  • 250 g masła/margaryny
  • 70 g mąki
  • 5 jajek
  • 165 g cukru
  • migdały w płatkach
  • opcjonalnie do środka: kawałki mlecznej czekolady

Sposób przygotowania:
Czekoladę z margaryną rozpuść na parze.


Białka oddziel od żółtek. Żółtka ubij z cukrem na białą masę, wlej wystudzoną, ale płynną czekoladę.


Wszystko delikatnie wymieszaj, dodaj mąkę i jeszcze raz wszystko razem połącz. Na koniec dodaj ubitą pianę. Masę przełóż do foremek.


Do środka masy można dodać trochę pokruszonej (ja wciskałam do środka po pół kostki czekolady, przed pieczeniem), gorzkiej lub mlecznej czekolady, aby uzyskać po upieczeniu efekt płynnego nadzienia, które baardzo przyjemnie rozpływa się w ustach. Po wierzchu możesz też posypać płatkami migdałów.


Piecz w piekarniku w 190°C przez ok. 12-15 minut.

I voila!



 
 Dokładnie tak teraz sesyjnie wyglądam. Wypisz wymaluj.
(z Kalendarza Kota Simona, S. Tofielda)

sobota, 11 czerwca 2011

Poblogotujmy sobie

Jest i film! Ze wspólnego blogotowania z Knorrem :)
(relacja zdjęciowo-przepisowa: patrz poprzedni wpis)

piątek, 10 czerwca 2011

Letnie gotowanie z Knorrem

Unilever Knorr event

organizator

A może by tak ugotować coś razem? W Warszawie, razem z innymi blogerami: Karoliną, knedlikowym teamem, czyli drugą Karoliną i Szymonem, Ansur i Martą, drugą MartąOlą z rodziną i Dorotą. Dobrze się przy tym bawiąc, dowiadując mnóstwa ciekawych rzeczy (i małych kulinarnych trików!) i jedząc pyszności. 3 czerwiec, lato jak się patrzy i Letnie Spotkanie z marką Knorr czas zacząć.

Knorr Unilever


Nie na cztery, nie na nawet 6 rąk - a na 24 blogujące ręce. Do tego dwie kucharza, Piotra Murawskiego i kilka przemiłych panów kucharzy-pomocników. I jednej pani profesjonalnie kucharzącej! - której szczególnie dziękuję za małe wskazówki, jak zmartwychwstać czekoladę - czyli odratować, kiedy się przypali albo zważy. Docelowo spotkanie kręciło się wokół grilla i sałatek. Najpierw kilka słów wstępu od kucharza i dietetyczki Knorra (podczas których zdążyłam wyczaić, że w planie są chyba też jakieś słodkości, na co moje kubki smakowe zrobiły zbiorowe "łał!") i można było zaczynać. 


Zawiązać fartuszki, wybrać sobie przepis (o, o, czy to czekolada jest? a nie mówiłam!) i miksery, łyżki, noże, trzepaczki - wszystko w ruch!


Pyszności, od których moje kubki smakowe znowu się pobudziły, wjechały na stół i w otoczeniu wazonów z papryki, kalarepy, bukietów z kalafiorów i truskawek w kulkach zwisających z sufitu można było jeść. Ujmują mnie takie dekoracyjne cudawianki :)



Za niedługo na blogu pojawi się film z wspólnego kucharzenia i jeszcze jeden słodki przepis. Jeszcze jeden poza dzisiejszym na mus czekoladowy z truskawkami. Dwuwarstwowy, z migdałowymi płatkami i truskawkami. Bardziej letnio już być nie może :)


Trójczekoladowy mus z truskawkami

Składniki:
  • 3 tabliczki mlecznej czekolady
  • 3 tabliczki białej czekolady
  • 3 tabliczki gorzkiej czekolady
  • 1 litr śmietanki 36% (nada się też Rama Cremefine do deserów) 
  • 10 g migdałów w płatkach 
  • 3 łyżki cukru (tyle w oryginalnym przepisie, ja bym dała 1 lub 2, bo czekolada już jest bardzo słodka)
  • 1 łyżeczka ciemnego rumu
  • truskawki na wierzch



Sposób przygotowania: 
Śmietanę ubij z cukrem na sztywną pianę i rozłóż w trzy miseczki. Czekolady (każdą z osobna) rozpuść w kąpieli wodnej, dodaj do miseczek z ubitą śmietaną i dokładnie wymieszaj. Do musu z ciemnej czekolady dodaj odrobinę rumu. Czekoladowe musy rozłóż na przemian do kieliszków lub pucharków. Deser udekoruj migdałami. Odstaw do chłodnego miejsca, aby stężał. 



My :)


A.A. Milne, Prosiaczka Mała Księga Dzielności

Prawie się popłakałam ze śmiechu przy tym "wyciągu z Prosiaczka". Puchatek jest jeden, wiadomo, ale co jakiś czas powstaje mnóstwo nowych książeczek z misiowymi (i nie tylko, bo tez świnkowymi, królikowymi, dzikokocimi i ptasimi) cytatami. Niektóre są faktycznie fajne, inne - komercja. Wałkowanie tego, co powstało kiedyś, na dziesiątą stronę i robienie z tego nowości na półkach. Mała Księga Dzielności zalicza się do chlubnego grona, które mi się spodobało. Krótkie, na temat i ma prawdziwe puchatkowe ilustracje - misia, który wcale nie jest po disneyowsku wystylizowany na niedźwiedzią przytulankę po liftingu, nie chodzi w czerwonej koszulce i nie uśmiecha się. Prawdziwy Puchatek nie ma żadnego wyrazu twarzy. Bo nie wysłodzony ma być, ale poczciwy.

poniedziałek, 6 czerwca 2011

Zabawa w czytanie


Uhuhu, Kraków zyskał drugie targi książki i tym samym kolejne moloksiążkowe święto w roku. Dla małych, ale nie małe. Wręcz, podwójnie, przeciwnie - bo raz, że było okazale, a dwa, że po tym przybytku papierowej rozrywki równie ochoczo maszerowały trochę już bardziej wyrośnięte mole książkowe. Na miejsce radosnego odliczania czasu od października do października ("ogólnoksiązkowe" krakowskie targi książki), wchodzi tym samym jeszcze radośniejszy system czerwiec-październik.


Targi w klimacie czary-mary. Wszystkie kolory świata, gigantyczne gry planszowe z wielkimi pluszowymi kostkami, kartonowe miasto, kolorowanki, wyklejanki, wydłubywanki. Małe wersje Konana Barbarzyńcy latały z tekturowymi mieczami dookoła automatu do robienia baniek i przypuszczały atak na mydlane kulki latające w powietrzu, a co bardziej poukładani milusińscy siedzieli sobie w świętym spokoju i kolorowali wielgaśną, kilkunastometrową książkę podróżniczą. Cały ten rozgardiasz próbowali na spółkę ogarnąć dwumetrowy, pluszowy i wściekłozielony żółw Franklin wraz z podobnych gabarytów lwem. Który, nota bene, miał bardzo modne baletki na nogach (ciekawe gdzie kupił?).



Oj, działo się. To nieprawda, że rozrywkę miały tylko dzieciaki. Ja bawiłam się przednio, mimo że tylko chodziłam między stoiskami, kukałam to tu, to tam i kilka razy przechodziłam w kółko zanim się zorientowałam, że kręcę się dookoła. I nabrałam chyba tonę kolorowych ulotek, zakładek do książek, katalogów wydawniczych i jedną krówkę, cukierek. Mam nawet plan lekcji i tabliczkę mnożenia, zupełnie nie wiem kiedy weszłam w posiadanie takich skarbów. Choć jeszcze lepsza jest naklejka z napisem "Słoneczny medal". Szał ciał, chyba ją sobie przykleję na monitor. 


I. edycja Targów Książki dla Dzieci zdała egzamin. Jeśli już na początku jest tak dobrze, to już nie mogę doczekać się kolejnych edycji. 


Po targowych szaleństwach - home sweet home. Słodki jest tym razem sernik. W deseń puszka-okruszka, nie ciężki, ale właśnie lekki i delikatny. Lubię taki dużo bardziej od tradycyjnego, choć i ten ma swój urok, na przykład na święta. Ale jest lato (kalendarzowo prawie że, zaoknowo: już!) i mam ochotę na coś lżejszego. Serniki uwielbiam i uwielbiałam od zawsze. Smak dzieciństwa, czyli jesteśmy w temacie. 

Z paskami marcepanu na wierzchu i rodzynkami w środku. Z racji tego, że ludzie dzielą się na tych, którzy rodzynki w cieście lubią i na tych, którzy je z niego wydłubują - nie trzeba ich dodawać. Ja zaliczam się do obozu zwolenników rodzynek i wszelkich bakaliowych suszków w ciastach. Do tego stopnia, że potrafię z babki drożdżowej wydłubać same rodzynki, a resztę zostawić.


Puszysty sernik z marcepanem na wierzchu

Składniki:
ciasto:
  • 230 g mąki
  • 100 g cukru
  • 125 g masła (pół kostki)
  • 1 jajko
masa serowa:
  • 1 kg zmielonego twarogu (w wiaderku ze sklepu będzie idealny)
  • 70 g miękkiego masła o temperaturze pokojowej
  • 3/4 szklanki cukru pudru
  •  łyżki cukru waniliowego
  • 1/2 szklanka śmietanki kremówki
  • 3 łyżki mąki ziemniaczanej
  • 7 jajek, białka osobno, żółtka osobno
  • rodzynki - jeśli lubicie
na wierzch:
  • marcepan
  • bita śmietana
Przygotowanie:
Zrób spód: wszystkie składniki wymieszaj i zagnieć na gładką kulkę. Nagrzej piekarnik do 180 stopni C. Ciasto wstaw do lodówki, żeby się schłodziło. Po pół godzinie wyjmij, wyłóż dno formy (wysmarowanej wcześniej masłem i wysypanej bułka tartą, żeby ciasto podczas pieczenia się nie przykleiło na amen). Nakłuj widelcem i podpiekaj przez 10 minut. 
Zrób masę: masło ubij z cukrami na puszysta masę, dodaj żółtka, twaróg, śmietankę i mąkę ziemniaczaną. Białka ubij w oddzielnej misce na sztywną piankę, delikatnie wmieszaj do masy serowej. Masę wylej na podpieczony spód, piecz 50 - 60 minut (sprawdzaj drewnianym patyczkiem, czy po włożeniu w ciasto i wyciągnięciu jest suchy - sernik może się piec, w zależności od piekarnika kilka minut krócej lub dłużej). 
Wyciąg, przestudź. Rozwałkuj marcepan, wykrój z niego długie paski i poukładaj je na ukos na wierzchu sernika. Możesz podawać z kleksem bitej śmietany.




Maria Konopicka, Pranie (w: Stary zegar od pradziada)
Jak mi się ten wierszyk tłucze po głowie od dzieciństwa! 



Uwielbiam ten wierszyk! Pucu pucu chlastu chlasu weszło mi do codziennego języka i często go używam, jak się muszę do czegoś zmobilizować. Używam też szeregu innych nie do końca poważnych powiedzonek, ale może na początek jedno wystarczy :) Książka mojego dzieciństwa. Czytana przez mamę do upadłego. Nie sięgałam po nią przez jakieś 20 lat, a nadal umiem połowę wierszyków na pamięć. Pisanie książek dla dzieci jest ogromną sztuką. Dużo trudniej jest napisać książkę dla dzieci niż "zwykłą", dla dorosłych. Bo powieść, na przykład, pisze się swoim językiem, który jest naturalny, codzienny i który się dobrze zna (nie wliczając w to powieści stylizowanych na jakiś nie swój styl, ale tu pomijam takie wyjątki). A przy książce dla dzieci trzeba sobie literacko kucnąć na ziemi i spojrzeć z niższej perspektywy. A już najlepiej by było nie wiedzieć tyle, ile się ma w głowie. Bo dzieci nie wiedzą całej masy rzeczy i wcale im to nie przeszkadza - ba! to jest nawet lepsze niż cała wiedza dorosłych, która czasami jest warta tyle, co nic, bo hamuje kreatywne myślenie.

Przypomniało mi się, że dawno temu lubiłam jeszcze jeden wierszyk. Jest bardzo znany, ale nie mogę sobie przypomnieć jak dokładnie brzmiał. To było coś o dziewczynce, która kupowała książki dla samego kupowania, stawiała je na półce i nie czytała. Był bardzo krótki, kilka wersów. Ale za nic nie mogę sobie przypomnieć tytułu. Jeśli ktoś domyśli się, o co mi chodzi, będę wdzięczna za pomoc, bo bardzo mnie to zaczęło nurtować.


Related Posts with Thumbnails