• RSS

piątek, 15 lipca 2011

Przy jedzeniu się (nie) czyta! - "Klaudyna w szkole" i "Klaudyna w Paryżu"


Trzecia recenzja z nowego, copiątkowego cyklu Przy jedzeniu się (nie) czyta! Tym razem literacka podróż nie tylko w czasie, ale i przestrzeni: do Francji z początku XX wieku.
(Dla jeszcze niewtajemniczonych w cykl: klik klik po informacje tutaj!)




Francja z początku XX wieku, szkoła dla dobrze wychowanych panien, sztywne reguły i etykieta. Oraz Klaudyna, francuska młoda dama, która tę etykietę i konwenanse ma w nosie.


Klaudyna w szkole to pierwsza z czterech części cyklu powieści, której główną bohaterką jest piętnastoletnia francuska skandalistka. Skandal w rozumieniu Colette, autorki książki, na pierwszy rzut oka może dziwić: niegrzeczna odzywka? Wdanie się w otwartą dyskusję z nauczycielką? Podkradanie bibułek z papierosów? Chwila, gdzie tu skandal?

Gdy się jednak przez chwilę zastanowić i spróbować cofnąć o sto lat, bo właśnie wtedy rozgrywa się akcja Klaudyn, wszystko wydaje się zrozumiałe. To, dzisiaj już względnie nie dziwi, w początkach XX wieku było niemałym szokiem. Klaudyna różni się od swoich rówieśniczek. Bez ceregieli mówi co myśli, przełamuje konwenanse i rozczytuje się w książkach, których dorośli bynajmniej nie uznają za odpowiednie dla dobrze wychowanej młodej damy. Jakby tego było mało, Klaudyna dostaje miłosnego kosza od swojej nauczycielki, która porzuca ją dla dyrektorki - ach, te żeńskie szkoły! - placówki.

Colette wplata w fabułę wątki autobiograficzne. Pierwsza powieść, Klaudyna w szkole, to nic innego jak wspomnienia pisarki ze swoich szkolnych lat. Do tego doszła zachęta ze strony męża, prośba wydawcy o dodanie szczypty pikanterii - i tak oto powstała postać czupurnej Klaudyny.


Klaudyna w Paryżu jest kontynuacją pierwszej części (po niej jest jeszcze Małżeństwo Klaudyny i Klaudyna odchodzi). Ojciec nastolatki decyduje o przeprowadzce z Montigny do Paryża, co ewidentnie jest nie w smak jego córce. Jak na nowy etap w życiu przystało, Klaudyna ścina włosy i powoli zaczyna odkrywać uroki francuskiej stolicy.


Osobiście miałam problem z tymi książkami. Bo z jednej strony są przełomowe, odważne i mocno swego czasu namieszały, ale z drugiej -  jakby nie bardzo mi leżą. W pierwszej części (Klaudyna w szkole) brakowało mi akcji, punktów kulminacyjnych i... rozdziałów. Cała książka napisana jest jednym ciągiem. Owszem, z akapitami, ale podczas czytania nie mogłam oprzeć się jednej myśli - O ileż łatwiej byłoby, gdyby Klaudyna (piórem Colette) pisała na przykład dziennik? Dzienniki mają to do siebie, że wcale nie wymaga się od nich szałowych zwrotów akcji. Mają po prostu opisywać codzienność - dokładnie to, co zrobiła Colette. Spisała swoje wspomnienia ze szkoły, dodała fikcyjnych bohaterów, urozmaiciła wątkami homoseksualnymi oraz humorem i tak oto powstała powieść.


Zabrakło mi też Paryża. Miałam wrażenie, że akcja drugiej części, Klaudyny w Paryżu, mogłaby się rozgrywać gdziekolwiek i nadal byłoby to to samo. Zdążyłam naczytać się bardzo wielu książek z paryskim tłem i może przez to miałam nieco wygórowane wymagania (a przynajmniej takie na poziomie Merde! Clarke'a i Gry w klasy Cortazara). Tutaj Paryż jest, ale nie w tak odurzającej dawce. Trochę szkoda.

Do Colette i jej Klaudyn trzeba się przekonać. Trzeba lubić taki styl narracji, nieco zadziorny i choć nie wulgarny, to jednak nieco chaotyczny. Czy sięgnę po kolejne części? Nie wiem. Mimo mojego umiłowania do wszelkich cykli książek i obłędu w oczach z zachwytu na widok każdej kolejnej serii literackiej - nie wiem.

Jest jeszcze mały szczegół, który mnie zachwycił i dzięki któremu miałam uciechę za każdym razem, kiedy brałam książkę do ręki. Po dotknięciu okładki po raz pierwszy zrobiłam duże i głośne "Och!". Nie wiem z jakiego papieru wykonano obwolutę książki, ale nie widziałam jeszcze książki z tak aksamitną w  dotyku okładką.

Sidonie-Gabrielle Colette - Klaudyna w szkole i Klaudyna w Paryżu
Tłumaczenie: Krystyna Dolatowska
Wydawnictwo: W.A.B
Wydanie I w tej serii
Warszawa 2011
Stron: 308 (Klaudyna w szkole) i 240 (Klaudyna w Paryżu)



Akcja powieści toczy się we Francji. Pierwsze kulinarne francuskie skojarzenie? Bagietki!



Francuskie bagietki

Składniki:
  • 410 g mąki pszennej (dałam typ 500)
  • 150 ml gorącej wody
  • 50 ml ciepłego mleka
  • 10 g świeżych drożdży (albo 5 g drożdży instant)
  • 1 łyżeczka cukru
  • 1 łyżeczka soli
  • 1 łyżeczka masła
Przygotowanie:
Drożdże rozpuść w ciepłym mleku. Wsyp do miski mąkę i zalej ją wodą i mlekiem z drożdżami. Dodaj cukier, sól i masło, po czym ugniataj ciasto, aż powstanie jednolita, gładka kula. 
Osobną miskę wysmaruj cienko oliwą i przełóż do niej ciasto. Przykryj czystą ściereczką, odstaw w ciepłe miejsce i poczekaj 1,5 godziny, aż wyrośnie. Korzystając z letniej pogody, możesz postawić miskę na oknie lub parapecie w słońcu, wtedy ciasto szybciej, może nawet w niecałą godzinę. 
Gdy ciasto urośnie w misce, wyjmij je, jeszcze raz pougniataj i uformuj z niego dwie bagietki: ciasto podziel na dwie części, z każdej uformuj długi prostokąt i złóż go na cztery: czyli wzdłuż krótszego boku na pół (długiego boku pnie zginasz, jego długość pozostaje ciągle taka sama) i jeszcze raz na pół. Miejsce złączenia części dyskretnie zalep. Przełóż je na natłuszczoną blachę, miejscem złączenia do dołu (tak, żeby nie było go widać). 
Ponownie przykryj ściereczką i odstaw na pół godziny do podrośnięcia. W tym czasie nagrzej piekarnik do 220 stopni C, a kiedy bagietki wyrosną, piecz je ok. 30 minut.


I voila, mamy bagietki!



Cykl recenzji powstaje we współpracy z portalem Bobyy.pl - także tam możesz znaleźć moje felietony literackie:

32 komentarze:

agnes pisze...

Książka zapowiada się ciekawie, a bagietki smacznie :)

a. pisze...

Ach! Ale kolorowe *.*

Anonimowy pisze...

Cudowne bagietki, zdjęcie baaaaaardzo smakowite:) To mój ulubiony blog, odkryty niedawno a ulubiony bo książka + pyszne jedzenie to to co uwielbiam najbardziej

Asia pisze...

Och och, cieszę się ogromnie i dziękuję! :)

Anlejko, sprawdź maila ;)
Agnes - dzięki :)

kabamaiga pisze...

Nie znam tych książek, ale bagietki znam i to dobrze. Te Twoje cudne, no i ze wspaniałym serkiem :)

Agna pisze...

znam Klaudynę w wydaniu z 1985r (Państwowy Instytut Wydawniczy) w przekładzie Krystyny Dolatowskiej (nie wiem czyje tłumaczenie jest w najnowszym wydaniu), a na okładkach przepiękne obrazy Monet i Pissarro... Dla mnie właśnie styl, w którym cykl o Klaudynie jest napisany, jest cudowny. Uwielbiam książki, które czytając ma się wrażenie, że "jest się w głowie bohaterki i słyszy jej myśli". Ilość średników w tekście jest obłędna. Przecież nikt z nas nie myśli pełnymi zdaniami, stawiając po każdej myśli kropkę;)

Monika pisze...

od dawna chodzi za mną ta książka,jak ją pierwszy raz zobaczyłam w księgarni,to przyrzekłam sobie,że ją kiedyś przeczytam.Wszystko co francuskie,to dla mnie;),pozdrawiam

asieja pisze...

smak domowych bagietek musi byc niewyobrażalnie pyszny.

Alma pisze...

Nie wiem jak Wy (blogerzy) wyczarowujecie wystarczającą ilość czasu do normalnego życia, czytania w ogromnych ilościach, pieczenia i opracowywania wpisów. Podziwiam Was za to, bo ja- choć niby teraz mam wakacje i całe dnie do dyspozycji- stale nie mogę się zabrać do prowadzenia własnego bloga, do którego się (póki co w myśli) już od dawna przymierzam...
A Colette figuruje na mojej liście lektur, tyle, że poczekam z nią trochę, aż mój poziom znajomości francuskiego nieco się poprawi, bo chciałabym zmierzyć się z nią w oryginale.
Pozdrawiam gorąco :)

aga pisze...

cudowne bagietki, a te kanapeczki wygladaja smakowicie:)

Majana pisze...

Boskie bagietki i jakie kanapki z nich, super!:))
Recenzję przeczytam jutro, bo dziś to już jakby sił brak ;-). Dobrze?
Uściski Kochana Asiu:*

Trzcinowisko pisze...

Przymierzałam się do tych książek..teraz po tej recenzji ni e wiem czy mam ochotę..ale to nuie znaczy że mi się nie podobała...bardzo mi się podobaja twoje recenzje...tylko chyba b=własnie nie szukam typu książki jaka się dzisiaj z niej wyłam=nia:) lubię domowe bagietki:) pozdrawiam:)

Barbara Bastamb pisze...

Czytałam dawno temu choć nie pamiętam czy przy jedzeniu....pozdrawiam...

basia pisze...

Lubie takie buntownicze bohaterki lektur, a bagietki wprost uwielbiam! Asienko, jak zwykle super post.Usciski od calej piątki

skoraq cooks pisze...

Świeżo upieczona bagietka to coś na co mam przez Ciebie teraz ochotę.

anytsujx pisze...

Świetny wstęp, podobał mi się ....

A bagietki palce lizać !:)

Monia pisze...

Aśka, zabiję Cię! Przez aparat nie mogę jeść żadnych buł, mam tysiąc zaległych książek do czytania, a Klaudynę widziałam w empiku i kusiła! I teraz na pewno kupię, chociaż może się wstrzymam i kupię nad Sekwaną. Ale nie wolno tak kusić!

Asia pisze...

Mońku, ale jeśli mam być szczera, niekoniecznie ja polecam :) Ujdzie, ale żeby bardzo paryska była - to nie.

Antysujx - dziękuję! :)
Basiu - i ja ciepło uściskuję Waszą wesołą gromadkę! Buziaki zamorskie!
Trzcinko - Ja się trochę tą książką rozczarowałam. Myślałam, że będzie trochę lepsza. Nie miałabym wyrzutów sumienia, gdybym jej nie przeczytała :) W ten piątek napisze o dużo fajniejszej książce, jeśli chciałabys się zainspirować :)
Madziu - pewnie, że tak :) uściski i buziaki kochana!

Werus - a ja Cię podziwiam za możliwosci przeczytania Colette w oryginale, bo to własnie jest jednym z moich małych marzeń, Uwielbiam język francuski. Uwielbiam Francję! i uściskuję ciepło :)

Agna - to tez jest wersja Krystyny Dolatowskiej :)

Asiejku - oj, jest!

Jedyna singielka w mieście pisze...

Francja-elegancja :)

Eff pisze...

Mmm bagietki. A i książki zachęcające, warto spróbować, żeby się przekonać, czy tego typu literatura nam pasuje. A nuż dokona się ciekawego odkrycia :).

Magda Baran pisze...

bagietki i książki bardzo stylowe :)

Asia pisze...

Ach jak ja lubię takie książki :-) A bagietka wyszła Ci rewelacyjnie! Od razu nabrałam ochoty na kawałeczek przylepki ;-)
Pozdrawiam

Marianna Hall pisze...

Bagietki w takim wydaniu bardzo mi pasują! :)

Asia pisze...

Bardzo ładnie dziękuję, to miłe :)

Kasia pisze...

I znów dobrze mi sie czytało Twoja recenzję Asiu :)

Mała Mi pisze...

Będę piekła te bagietki! Bo ostatnio jestem fanką bagietek :) także super :)
A ta książka to chyba dla nastolatek jest? ;) Czy źle myślę?

Asia pisze...

Hm, może trochę? Taak, jak teraz myślę, to odrobinę nastolatkowa.

andzia-35 pisze...

Piękne fotki! :)

Mała Mi pisze...

Kuchareczko :) mam przyjemność napisać coś pod postem kulinarnym :) ponieważ skorzystałam z przepisu :) upiekłam bagietki i już wiem, że to nie ostatni raz! Świetny przepis ;)ale muszę przyznać, że w pośpiechu pominęłam fazę wyrastania już utoczonych bagietek i też wyszło :)Pycha!!!

P.S. Kuchareczko :) gdyby nie było ograniczeń finansowych... to byłby najlepszy pomysł ;) objazdówka po Europie... :)

Asia pisze...

Mi, ciesze się ogromnie! :) Co do podróży - o tak, gdyby to wszystko było tańsze: hulaj duszo, piekła nie ma :)

Ania Włodarczyk vel Truskawka pisze...

Yeees, na Klaudynę ostrzę pazurki juz jakiś czas. Bardzo mnie ta reedycja ucieszyła!

Asia pisze...

Wznowienie jest sliczne. I ma najmilszą w dotyku okładke, jaką dotykałam :)

Prześlij komentarz

Related Posts with Thumbnails